بشر یا موجودات فضایی؛ چه کسی بنای مرموز چانکیلو را ساخت؟ - وبلاگ نت مالزی

به گزارش وبلاگ نت مالزی، مدت ها قبل از اینکه تمدن اینکا ها در کشور امروزی پرو در امریکای جنوبی به قدرت برسند و آغاز به پرستیدن خدای خورشید خود نمایند، تمدنی ناشناخته آغاز به ساخت بنایی پیچیده و مرموز کرد که به باور کارشناسان می توان آن را قدیمی ترین رصدخانه خورشیدی قاره آمریکا نام نهاد، اما متأسفانه این تمدن هیچ اثر و نشانه دیگری از خود برجای نگذاشته تا ما بدانیم این مهندسان باستانی چه کسانی بودند.

به گزارش وبلاگ نت مالزی، این خرابه های باستانی که به نام Chankillo شناخته می شوند، اگرچه به قدمت مکان هایی مانند استون هنج نیستند، اما به اذعان کارشناسان شاهکاری از نبوغ خلاق محسوب می شوند و دارای ویژگی های منحصربه فردی هستند که در هیچ کجای دنیا دیده نمی گردد. این شاهکار مهندسی اکنون با توجه به قدمت و البته نبود هیچ شواهد دیگری از سازندگان خود، محل بحث و جدل فراوانی شده است. چگونه می گردد اثر به این عظمت و بزرگی و البته پیچیدگی، سازندگانی داشته باشد که هیچ اثر دیگری از خود برجای نگذاشته باشند؟

این سایت باستانی که در صحرای ساحلی پرو واقع شده است، دارای ردیفی از 13 برج سنگی است که با هم افق یک تپه را از شمال به جنوب، مانند پوزخندی دندانه دار نشان می دهند. جدای از این بنای قابل توجه که به سیزده برج معروف است، ویرانه های رصدخانه شامل یک مجموعه سه جداره بالای تپه به نام معبد مستحکم و دو مجموعه ساختمانی به نام رصدخانه و مرکز اداری است. بنا به باور باستان شناسان این مکان که بیش از 2300 سال پیش تکمیل شد، در قرن اول میلادی به طور کامل متروک شده بود و برای قرن ها برای مسافران به صورت یک رمز و راز باقی ماند. تنها زمانی که کاوش های رسمی در اواخر قرن بیست و یکم شروع شد، باستان شناسان متوجه این بنا شدند.

در مقابل یک منظره بیابانی و در روز روشن، سازه های سنگی بالای تپه که تقریباً 300 متر (980 فوت) امتداد دارند، چندان چشمگیر به نظر نمی رسند، اما در سحرگاه و هنگام غروب منظره داستان دیگری را به نمایش می گذارد. با طلوع خورشید از شرق، یک گوی نور در جایی در امتداد خط الراس برج ها ظاهر می گردد. همانطور که سال پیش می رود، موقعیت طلوع خورشید نیز تغییر می نماید، تقریباً انگار نور افق دندانه های بنا را یکی یکی نخ دندان می کشد. برای مثال، در انقلاب تابستانی، طلوع خورشید در انتهای سمت راست برج ظاهر می گردد. در حالی که در انقلاب زمستانی، طلوع خورشید در انتهای سمت چپ برج قرار می گیرد.

برج های چانکیلو به قدری با دقت مکان یابی شده اند که وقتی تماشاچی در نقطه ای خاص زیر خط الراس می ایستد، می تواند زمان سال را در دو یا سه روز فقط بر اساس طلوع یا غروب خورشید پیش بینی کند. نقطه رصدی که به سمت غرب به سمت خط الراس نگاه می نماید - این ساختار رصدخانه است - از غروب خورشید استفاده می نماید. در نقطه ای که تصور می گردد نقطه مشرق شرقی باشد، تنها طرح سنگی ناقص اتاق به جای مانده است، اما در یک مکان متقارن واقع شده است و از طلوع خورشید استفاده می نموده است. برای مثال، اعتدال سپتامبر زمانی تعریف می گردد که خورشید بین برج ششم و هفتم غروب کند، همانطور که در تصویر زیر نشان داده شده است.

تمدن باستانی که این رصدخانه خورشیدی را طراحی نموده است به سختی قابل شناسایی است، اما باستان شناسان می گویند که این تمدن باید یکی از قدیمی ترین فرهنگ ها در قاره آمریکا بوده باشد. در واقع، این فرهنگ بیش از 1000 سال قبل از فرهنگ اینکا ها که در نجوم نیز پیشرفته بود، وجود داشت و توانست چنین بنای بزرگ و پیچیده ای را بسازد. از آنجا که ویرانه های Chankillo منسوب به این تمدن در صحرای ساحلی بین رودخانه Casma و رودخانه Sechin پرو قرار دارند، سازندگان اصلی بنا اکنون از سوی باستان شناسان به عنوان فرهنگ Casma-Sechin شناخته می شوند.

به گزارش وبلاگ نت مالزی، دانشمندان می گویند این تمدن احتمالاً خورشید را مانند اینکا ها به نوعی یک خدای بزرگ می دانست. پلکان های منتهی به هر برج به شدت نشان می دهند که این مکان زمانی برای مراسم مذهبی استفاده می شده است. بر اساس کاوش های باستان شناسی، این رصدخانه احتمالاً بین 500 تا 200 سال قبل از میلاد ساخته شده است. سپس بنا به دلایلی این سایت متروکه شد و برج ها از بین رفتند. در دوران اوج خود، باستان شناسان می گویند این سازه ها به رنگ زرد، اخرایی یا سفید گچ کاری شده و با نقاشی های دیواری یا اثر انگشت تزئین شده اند. با این حال، اگرچه این تزئینات از بین رفته و از هم پاشیده است، اما بقایای این برج های سنگی همچنان با وفاداری روز های سال را ثبت می نمایند. اکنون کوشش های حفاظتی برای حفظ دقت این تقویم باستانی در حال اجرا است.

در سال 2021، مجموعه باستان شناسی Chankillo به علت طراحی برجسته و بینش آن نسبت به دنیا بینی جوامع باستانی، رسماً به لیست میراث دنیای یونسکو پیوست. در شرح یونسکو آمده است: برخلاف هم ترازی های معماری بر روی یک هدف نجومی که در بسیاری از مکان های باستانی در سراسر دنیا یافت می گردد، خط برج ها کل قوس های طلوع و غروب خورشیدی سالانه را می پوشاند که به ترتیب از دو نقطه دید متمایز مشاهده می شوند، که یکی از آن ها هنوز به وضوح در بالا قابل مشاهده است؛ بنابراین رصدخانه خورشیدی Chankillo شاهدی بر اوج تکامل تاریخی طولانی اقدامات نجومی در دره Casma است.

منبع: sciencealert

ترجمه: مصطفی جرفی-وبلاگ نت مالزی