وقتی بازیگران جوان به طرز شگفت آوری پیر می شوند - وبلاگ نت مالزی

به گزارش وبلاگ نت مالزی، خبرنگاران: زمانی که بحث نقش آفرینی در یک شخصیت پیر مطرح می گردد، شما چندین راه پیش روی خود دارید؛ می توانید یک بازیگر همه فن حریف را استخدام کنید که با کمترین گریم ممکن بتواند نقش یک فرد پیر را به خوبی ایفا نماید و یا نه می توانید فردی با نزدیک ترین سن به شخصیت فیلم را انتخاب کنید.

اما داستان برخی فیلم ها به گونه ای پیش می رود که از بازیگر می خواهد، در سراسر فیلم در سنین مختلف ظاهر گردد و این جاست که گریم مهم و البته سخت می گردد.

برد پیت به یاری بیش از 50 چهره پرداز و جلوه های بصری حرفه ای به همه مراحل مختلف روند جوان شدن بنجامین باتن، تبدیل شد و این گریم او یکی از بهترین جلوه های پیرشده یک بازیگر تا به امروز است.

با این وجود 30 سال پیش از اینکه این فیلم ساخته گردد، دیک اسمیت، اسطوره چهره پردازی، تعدادی از بهترین گریم های فیلم های سینمایی را در دهه 70 میلادی خلق نمود. او فقط از ابزار های کاربردی گریم، برای خلق آثارش استفاده می کرد.

رسیدن به بهترین چهره پردازی سینمایی برای پیر کردن یک بازیگر جوان تقریباً غیرممکن است. به همین دلیل بود که جیمز کامرون در تایتانیک یک بازیگر سالخورده را برای ایفای نقش رز انتخاب کرد.

استیون اسپیلبرگ در فیلم نجات سرباز رایان نیز اقدام مشابهی را با کاراکتر مت دیمون انجام داد. فرانک دارابونت نیز، به خوبی توانست کاراکتر 108 ساله تام هنکس را در راستا سبز 1999 به تصویر بکشد.

بیشتر اوقات در فیلم ها گریم کهولت سن به یک رویکرد حداقل گرا ختم می گردد. به عنوان مثال جو وان فلیت در فیلم رودخانه وحشی 1960 تنها موهایش را سفید کرد و چند لکه روی پوستش ایجاد کرد تا نقش الا گارس را بازی کند و تماشاگران هم باور کردند که یک زن 45 ساله در اوایل دهه 80 زندگی اش قرار گرفته است.

در این مطلب نگاهی می اندازیم به چند نمونه از بهترین گریم ها و افکت هایی که سن بازیگران را به خوبی بالا بردند. اگر برای تان مهم است باید بگوییم که برخی از موارد ذکرشده ممکن است داستان فیلم را لو دهد.

دیوید بویی در فیلم گرسنگی -

1983

نام کاراکتر:

جان بلیلاک

کارگردان:

تونی اسکات

دیک اسمیت، چهره پرداز این فیلم، در اوایل دهه 80 میلادی، جادوی منحصر به فردی را تنها با استفاده از ابزار های کاربردی گریم خلق کرد. برای گرسنگی، او به طور پیش رونده ای سن دیوید بویی 36 ساله را بالا می برد.

کاراکتر بویی در این فیلم، جان بلیلاک، از طرف معشوقه خون آشامش خیانت دیده بود و به این خاطر او به سرعت افزایش سن پیدا کرد و البته باعث شد برای همواره محکوم به زندگی کردن به عنوان یک خون آشام پیر فناناپذیر ابدی گردد.

برد پیت در فیلم مورد عجیب بنجامین باتن - 2008

نام کاراکتر:

بنجامین باتن

کارگردان:

دیوید فینچر

به طور کلی بنجامین باتن، فیلمی درباره پیری است و در واقع به همین دلیل است که 56 نفر فقط در بخش مو و گریم این فیلم فعالیت می کردند. گرگ کانوم و تیمش، طراحی گریم کاراکتر برد پیت را برعهده داشتند.

بسیاری گفته اند که گریم در برخی جا ها غیرطبیعی به نظر می رسد، اما خب شاید به دلیل موضوع غیرعادی این فیلم باشد که درباره مردی است که پیر متولد شده و هر سال جوان تر از قبل می گردد.

مارلون براندو در فیلم پدرخوانده - 1972

نام کاراکتر:

ویتو کورلئونه

کارگردان:

فرانسیس فورد کوپولا

دیک اسمیت، مارلون براندو 48 ساله را با زبردستی ظریفی برای فیلم پدرخوانده گریم کرد. این مورد همچنان یکی از بهترین گریم های پیرکننده در صنعت فیلم سازی باقی مانده است.

جسیکا تندی و مورگان فریمن در فیلم رانندگی برای خانم دیزی - 1989

نام کاراکترها:

دیزی ورثن (با بازی جسیکا تندی) و هوک کالبرن (با بازی مورگان فریمن)

کارگردان:

بروس برسفورد

چهره پردازان این فیلم، مانلیو روشهتی و کوین هانی هستند که یک سبک آرام و فروتنانه را روی جسیکا تندی و مورگان فریمن در رانندگی برای خانم دیزی اجرا کردند و نتایج باتوجه به استاندارد های سینمایی کاملاً طبیعی به نظر می رسد. این دو بازیگر قدرتمند نیازی نداشتند که خودشان را با مواد آرایشی زیاد بپوشانند تا گذر زمان را نشان دهند.

گری اولدمن در فیلم دراکولا - 1992

نام کاراکتر:

دراکولا

کارگردان:

فرانسیس فورد کوپولا

چهره پردازی گری اولدمن در فیلم دراکولا در نقش یک خون آشام باستانی، کاملاً باورپذیر است. گرگ کانوم، میشل برک، مسیو دبلیو و مانگل چهره پردازان این فیلم، جایزه اسکار بهترین چهره پردازی و آرایش مو را دریافت کردند.

ماکس فون سیدو در فیلم جن گیر - 1973

نام کاراکتر:

پدر لنکستر مرین

کارگردان:

ویلیام فریدکین

ماکس فون سیدو تنها زمانی که 41 ساله بود نقش پدر لنکستر مرین سالخورده را در ترسناک ترین فیلم دهه 1970 ایفا کرد. رویکرد زیرکانه دیک اسمیت در بالا بردن سن بازیگر برای فیلم جن گیر بدون جلب توجه پیش رفت و این به عنوان نکته مثبت کار بیان شده است.

جو وان فلیت در فیلم رودخانه وحشی - 1960

نام کاراکتر:

الا گارس

کارگردان:

الیا کازان

جو وان فلیت در زمان بازی در رودخانه وحشی 45 سال سن داشت و بازیگری که نقش پسرش را بازی می کرد تنها 16 سال از او کوچکتر بود.

او واقعاً بازیگر مستعدی بود و چهره پردازی بی نظیر بن نای با رویکرد هرچه ساده تر بهتر، سن او را به نحو احسن بالا برد. با این کار او اجازه داد وان فلیت با مهارت های بازیگری فوق العاده اش و نه با گریم خیلی زیاد، کاراکتر را به خوبی نشان دهد.

ادی مورفی در فیلم سفر به آمریکا - 1988

نام کاراکتر:

ساول

کارگردان:

جان لندیس

ادی مورفی و ریک بیکر توانستند تعدادی از بامزه ترین کاراکتر های روزگار خود را به وجود آورند. در فیلم سفر به آمریکا بیکر، مورفی را به یک پیرمرد یهودی تبدیل کرد و البته این گریم او در آن موقع، چندان برای تماشاگران باورپذیر نبود.

برایان کرانستون در فیلم ترامبو - 2015

نام کاراکتر:

دالتون ترامبو

کارگردان:

جی روچ

ترامبو یک فیلم درام زندگی نامه ای است که در آن برایان کرانستون نقش یک نویسنده هالیوودی نام دار را بازی می نماید که زرنگی نموده و در نهایت به زندان می افتد. چهره پرداز این فیلم، کنتارو یانو، ماهرانه بازیگر را به دهه 70 سالگی زندگی اش می رساند.

داستین هافمن در فیلم بزرگ مرد کوچک - 1970

نام کاراکتر:

جک کرب

کارگردان:

آرتور پن

داستین هافمن در طول مدت فیلم برداری، این گریم سنگین را در دمای خیلی سرد و خیلی گرم تحمل می کرد تا به خوبی بتواند، نقش یک پیرمرد 121 ساله را در بزرگ مرد کوچک ایفا نماید. این گریم در زمان اکران فیلم، یک تحول پیش گام محسوب می شد.

اف. موری آبراهام در فیلم آمادئوس - 1984

نام کاراکتر:

آنتونیو سالییری

کارگردان:

میلوش فورمن

قطعاً این مورد در زمان خودش ضعیف محسوب می شد، ولی این گریم پیرشده آبراهام با اجرای فوق العاده اش جلوه کمتری پیدا کرد. یک اجرای حیرت انگیز و ماندگار که برای او یک جایزه اسکار را به ارمغان آورد. خیلی بد شد که دست های او از فرآیند پیرشدگی جا ماندند.

نیکول کیدمن در فیلم همینگوی و گلهورن -

2012

نام کاراکتر:

مارثا گلهورن

کارگردان:

فیلیپ کافمن

چهره پردازی نیکول کیدمن در همینگوی و گلهورن موثر واقع شد چراکه در عین اینکه گریم سنگینی بود، کیدمن هم اجرای باورپذیری را ارائه داد.

تیلدا سوینتن در فیلم هتل بزرگ بوداپست - 2014

نام کاراکتر:

مادام دی

کارگردان:

وس اندرسن

گریم اغراق آمیز تیلدا سوینتن در هتل بزرگ بوداپست تنها به دلیل عملکرد خوب کارگردان، وس اندرسن باورپذیر بود. این گریم پیرشدگی به طرز عجیبی غیرهنرمندانه بود.

جانی ناکسویل در فیلم احمق تقدیم می نماید: پدربزرگ بد - 2013

نام کاراکتر:

پدربزرگ

کارگردان:

جف تریمین

ما از جعلی بودن این مورد کاملاً مطلع هستیم چراکه فیلم سراسر شوخی و خنده بود. اما جانی ناکسویل چند نفر را به خاطر همین نقش پدر بزرگ بد فریب داد. گریم چیز خیلی خوبی است.

ادی مورفی در فیلم پروفسور دیوانه - 1996

نام کاراکتر:

مادربزرگ کلمپ

کارگردان:

تام شادیاک

نکته مهم گریم کهولت سن ادی مورفی در فیلم پروفسور دیوانه این است که واقعی به نظر نمی رسد، اما بامزه و خنده آور است. مادربزرگ کلمپ یک کاراکتر متلک پران است که مورفی به خوبی از پس اجرای آن برمی آید. او به طرز فوق العاده ای توسط استاد چهره پردازی، ریک بیکر، پیر شده است.

جرد لتو در فیلم آقای هیچ کس - 2009

نام کاراکتر:

نمو

کارگردان:

ژاکو فان دورمال

طراحان گریم، سباستین لوچمن و تامار آویو، در فیلم آقای هیچکس جرد لتو 38 ساله را به نمو 120 ساله تبدیل کردند. این بزرگ مرد کوچک مدرن می تواند به نوعی تجلیل شایسته ای از دیک اسمیت باشد و اجرای لتو هم تجلیل شایسته ای از هافمن است.

روبرت گوستافسون در فیلم پیرمرد صدساله ای که از پنجره فرار کرد و ناپدید شد - 2013

نام کاراکتر:

اَلان کارلسون

کارگردان:

Felix Herngren

لاو لارسون و تیمش چهره پردازان این فیلم بودند. نتیجه کار شاید بی عیب و نقص نباشد، اما آن ها کار بزرگی برای هرچه باورپذیرتر بودن گریم روبرت گوستافسون 100 ساله انجام دادند.

منبع: ranker

منبع: برترین ها